آخرین مطالب
امکانات وب
امیر هاشمی مقدم
به تازگی دور تازه‌ای از کوشش‌ها برای جا انداختن «شبکه ملی اطلاعات» آغاز شده و برخی رسانه‌ها به آن پرداخته‌اند. از جمله دو روز پیش عباس آسوشه، کارشناس مرکز ملی فضای مجازی (که زمانی هم معاون این مرکز بود) در گفتگو با خبرگزاری صدا و سیما گفته: «من نمی‌دانم چه کسی یا چه کسانی این موضوع را در ذهن بعضی‌ها جا انداخته‌اند که شبکه ملی اطلاعات یعنی سیم خاردار دور کشور از لحاظ فضای مجازی». سپس اشاره کرده که کشورهای پیشرو در زمینه فضای مجازی هم سال‌هاست شبکه ملی برای خودشان دارند و افزوده: «الان کره جنوبی یک شبکه‌ای دارد که بالای 80 درصد ترافیک اینترنت آن ترافیک داخلی است و تنها 20 درصد آن مربوط به ترافیک خارجی است» (بن‌مایه).
چون درباره وضعیت شبکه ملی اینترنت در کره جنوبی یا دیگر کشورهای پیشرو چیزی نمی‌دانم، چند پرسش درباره آن دارم که امیدوارم روزی امثال آقای آسوشه یا دیگر مسئولین شبه ملی اطلاعات در ایران، پاسخ آنرا بدهند.
آیا در کره جنوبی هم شبکه‌های اجتماعی پرکاربرد، همچون فیس‌بوک، توئیتر و... فیلتر هستند؟
آیا در کره جنوبی بزرگترین سایت‌های سرگرمی و تفریح، همچون یوتیوپ و... فیلتر هستند؟
آیا در کره جنوبی یک بازرس فاسدِ جوان می‌تواند به پشتوانه افراد پشتِ پرده، پر کاربردترین شبکه اجتماعی رایج در آن کشور (همچون تلگرام در ایران) که بیش از نیمی از جمعیت کشور از آن استفاده می‌کنند را فیلتر کند و به جز نارضایتی مردم، ده‌ها هزار کسب و کار در آن شبکه را هم به دردسر بیندازد؟
آیا اگر مردم کره جنوبی نسبت به چیزی اعتراض داشته باشند و به خیابان‌ها بریزند، اینترنت‌شان قطع شده یا دچار اختلال می‌شود؟ آنگونه که سه سال پیش به خاطر فسادِ دوستِ رئیس جمهور این کشور، جمعیت معترضان چند میلیونی چندین شبانه روز در خیابان‌های سئول و دیگر شهرهای کره ماندند تا وی مجبور به کناره‌گیری شد و او را به خاطر همین فسادش به 35 سال زندان و پرداخت 25 میلیون یورو جریمه محکوم کردند.
آیا آنچه یکسال پیش و در پی اعتراضات آبان‌ماه 98 به گرانی بنزین در ایران رخ داد و بلافاصله اینترنت سراسری کشور قطع شد، چیزی به جز «سیم خاردار دور کشور از لحاظ قضای مجازی» بود که اکنون مسئولین از وجود چنین ذهنیتی در میان ایرانیان شگفت‌زده و ناراحت می‌شوند؟
آیا در کره جنوبی هم هنگام نا آرامی‌ها، لنگر کشتی‌ها به‌طور اتفاقی روی کابل اینترنت که از کف دریا رد شده می‌افتد و اینترنت قطع می‌شود؟
آیا اصلا وضعیت اینترنت در ایران و کره جنوبی قابل همسنجی و قیاس هست؟ آن هم در حالی‌که رتبه نخست سرعت اینترنت موبایل در جهان را کره جنوبی از آن خود کرده است (بن‌مایه) و رتبه ایران... . آیا در کره جنوبی هم برای باز کردن یک عکس چند کیلو بایتی (کمتر از یک مگابایت) باید گاهی بیش از یک دقیقه منتظر بمانند؟ آیا در کره جنوبی هم مانند ما برای دانلود یک فیلم یک گیگا بایتی، رایانه‌شان را شب تا صبح روشن می‌گذارند؟ و در بسیاری مواقع صبح که از خواب بیدار می‌شوند، می‌بینند که هنوز دانلود به پایان نرسیده است؟
آیا زیرساخت‌های کشور، در حد و اندازه‌ای هست که حتی با پذیرش شرایط «سیم خارداری در کشور از لحاظ فضای مجازی» بتواند نیازهای کاربران ایرانی را پاسخ بدهد؟ اکنون و با گذشت بیش از دو ماه از سال آموزشی، هنوز بیشتر دانش‌آموزان و معلمان در برقراری اینترنتی ارتباط مشکل دارند. آیا سایت‌ها و پلتفرم‌های بسیاری از وزارتخانه‌ها، نهادها و سازمان‌های دولتی، بانک‌ها و... نیز در کره جنوبی با مشکل فنی روبرو می‌شود و دسترسی به آنها با اختلال روبروست؟
آیا میزان آزادی بیان و آزادی‌های اجتماعی/ فرهنگی در فضای مجازی در کره جنوبی هم به اندازه ایران است؟ میزان سانسور در فضای مجازی چطور؟
آیا شهروندان کره جنوبی نیز نگران کنترل شدن‌شان در فضای مجازی، و استفاده از اطلاعات شخصی‌شان در فضای مجازی علیه خودشان در دادگاه‌ها و... هستند؟
آیا...؟
آیا...؟
آیا...؟
این فهرست پرسش‌ها را می‌توان بسیار بیش از این گستراند. شخصا به‌عنوان یک کاربر عادی اینترنت در ایران که سررشته‌ای در زمینه شبکه ملی و... ندارد، به دنبال یافتن پاسخ‌هایی درخور برای این پرسش‌ها هستم که امیدوارم مسئولی پیدا می‌شد و پاسخ می‌داد؛ چه اینکه مطمئنم اینها پرسش‌های بسیاری از دیگر کاربران ایرانی اینترنت نیز هست.
دیگر یادداشتها و نوشته های مرا می توانید در کانال تلگرامی مقدمه (اینجا) بخوانید.
شوخی با فرهنگ و اجتماع...برچسب : نویسنده : emoghaddames4 بازدید : 156